Forum Waneko

Po filmie zupełnie inaczej patrzę na całe wydarzenia. Wydaje mi się, że Orange można zrozumieć również inaczej. A mianowicie, to wszystko, to sen, a Kakeru nie żyje. Skąd takie wnioski?
1. Mamy rozbudowany motyw wysyłania listów. Omawiają dokładny plan, jak listy mają zostać zapakowane, jak podpisane i w ogóle cała ta otoczka wydaje się bardziej realna. Jednak potem pada zdanie: "Naprawdę wierzycie, że uda je się wysłać w przeszłość? Uda się czy nie, uczucie winy pozostanie. Te listy są tylko pokutą, względem Kakeru".
2. Wysyłanie listów. W sumie, poszli po prostu nad brzeg jakiegoś morza, wrzucili słoik i sobie poszli. Mając nadzieję, że słoik dotrze do trójkąta i wszystko będzie pięknie i cacy.
3. Gdy Kakeru został uratowany, Suwa w swoim liście miał napisane jeszcze jedno ważne zdanie: "Jest jeszcze jedna rzecz, której od zawsze żałowałem. Że nie było dane mi zobaczyć przyszłości, w której Kakeru i Naho zostali szczęśliwą parą".
4. Scena 10 lat później, oglądają zachód słońca, Kakeru z Naho mają dziecko (ciekawe, że tak samo jak w przypadku Suwy, tylko jedno i chłopca, Suwa nawet się śmieje, że jakby była dziewczynka, to wziąłby ją za żonę). Suwa pyta się Kakeru, czy jakby miał możliwość, to czy wysłałby do siebie do przeszłości list. Kakeru odpowiada, że napisałby, że jest szczęśliwy i niczego nie żałuje.
5. Najważniejsza scena. Zaraz po tym, jak Kakeru mówi, że niczego nie żałuje, Suwa budzi się u boku Naho. Oboje mieli ten sam sen. Sen o tym, że widzieli uśmiechniętego Kakeru. Suwa kładzie się ponownie, nie patrzy na Naho. Naho siedzi na łóżku, opuszcza głowę i uśmiecha się delikatnie.

Czemu napisałam, że to wszystko to sen i wymieniłam te sceny? Ponieważ myślę, że poczucie winy było tak wielkie, że oni sami stworzyli swoją własną alternatywną rzeczywistość, w której udało im się wysłać listy oraz uratować Kakeru. Niestety, rzeczywistość bywa okrutna, nie ważne jak bardzo będziemy się starali, nie jesteśmy w stanie cofnąć czasu.

To są moje odczucia po obejrzeniu filmu. Oczywiście, są sceny świadczące, że im się udało i wysłali te listy.

Na pocieszenie wrzucam uśmiech Suwy.

W sensie, no tak ta "przyszłość Kakeru" im się śniła bo "w tej przyszłości" oni wysłali te listy ale nie są w stanie w żaden sposób sprawdzić czy to coś dało, a na pewno nic nie zmieni u nich. To coś zmieniło w tej równoległej przyszłości (inny wymiar?). Więc ich wyrzuty sumienia pozostaną i tak, no bo nawet jeśli na 100% uwierzyliby że pomoże to im w innym wymiarze to u nich Kakeru i tak nie żyje.
Wgl tłumaczenie tego jak to wysłali i jak to ma działać napawa mnie takim uczuciem... żenady? w sensie nie mogę uwierzyć że rozmawiają o tym na lekcji i po tych 10 latach i w to wierzą... wolałabym jakby ten wątek nie był poruszany i został w sferze domysłów jak udało im się dostarczyć te listy, bo śmiać mi się chce jak stare konie dumają czy jak puszczą butelki do morza to jaka jest szansa że wpadną do trójkąta bermudzkiego a potem w tunel czasoprzestrzenny...lol.
Ogólnie po tych tłumaczeniach tego procesu wnioskuję bardziej że autorka chce żeby czytelnik jednak wierzył że w tej alternatywnej rzeczywistości się udało, ale tak na dobrą sprawę, jako że są to dwa oddzielne wymiary, nawet bez podawania przykładów z mangi można przyjąć bardzo realistyczny wariant w którym bohaterowie od początku wiedzą że to bez sensu i albo wspólnie dumali jak by to mogło wyglądać i tą wizję widzimy przez 5 tomów, albo to czyiś sen. Tak myślę.