- Zdaje się termin oddania do dystrybucji ostatnich tomów lekko się przesuwa?
- Dobra to korzystajmy z okazji. Wróćmy może do tego o co chodzi z tymi bliźniakami i badaniami jakie nad nimi obecnie się prowadzi.
- Jak by to powiedzieć, te badania są zakrojone na szeroką skalę. Od dosyć dawna bliźniakami interesowała się nauka. Od kilkudziesięciu lat zainteresowanie to stało się już nieomal obsesyjne. Naukowcy upatrują w tym fenomenie klucza do wyjaśnienia wielu kwestii związanych z genetyką, wychowaniem oraz określeniem jak i dlaczego zapadamy na niektóre choroby itd.
- Skoro to takie ważne to dlaczego tak mało się o tym słyszy?
- Cóż być może spore znaczenie może tu mieć fakt, że wyniki jakie nauka z nich otrzymuje są dosyć sprzeczne z aktualnie modnymi „tryndami” i kłamstwami. Bardzo nachalnie wtłaczanymi nam do mózgownic przez medialno-ideologiczną machinę.
- Acha czyli bliźniaczki generalnie komuś bardzo mocno zalazły za skórę? No nasze panny też niezłe ziółka.
- Owszem. Według mnie nie da się udawać, że autor rysuje swoją mangę nie mając świadomości tych spraw. Zbyt wiele elementów fabuły na to wskazuje. Zwłaszcza kwestia pięciu sióstr i ich zdolności do nauki. Wprowadzenie elementów rodzinnych np. dziadek i ten
► Pokaż Spoiler
biologiczny ojciec który je porzucił.
- Dobra niech ci będzie. To co tu jest wg. Ciebie grane?
- W dwóch słowach nie da rady. Wrzucam sporo sążnistych cytatów. I jeden link. Jak komuś mało to sugeruję nabycie książki Lawrence Wright „Bliźnięta Tajemnica Tożsamości”.
„Badanie bliźniąt daje okazję odkrycia zagadki wpływu biologii i wychowania na charakter człowieka. Ponieważ bliźnięta jednojajowe pochodzą z jednego zapłodnionego jajeczka, które dzieli się na dwa, mają identyczny kod genetyczny.”
- Badania min. nad rozdzielonymi bliźniętami stały się czymś w rodzaju Świętego Grala genetyki ewolucyjnej.
„Analiza porównawcza doświadczeń bliźniąt jednojajowych i dwujajowych, zrodzonych z różnych komórek jajowych, które mają średnio połowę genów wspólnych. Dzięki takim badaniom można ocenić, w jakim zakresie to geny determinują nasze życie. Jeżeli bliźnięta jednojajowe są w większym stopniu narażone na daną chorobę niż bliźnięta dwujajowe, wówczas można uznać, że podatność na tę przypadłość ma swoje źródła przynajmniej w części w dziedziczności.”
„Dlaczego jedni są towarzyscy, a drudzy nieśmiali? Skąd bierze się inteligencja? Kluczowy w ich podejściu do problemu był statystyczny wskaźnik odziedziczalności. Szeroko rzecz ujmując, odziedziczalność danej cechy to zakres, w jakim różnice między członkami populacji można wytłumaczyć różnicami genetycznymi. Porównując prawdopodobieństwo tego, że bliźnięta jednojajowe mają pewną wspólną cechę, z prawdopodobieństwem wystąpienia danej cechy u bliźniąt dwujajowych, badacze są w stanie obliczyć, w jakim stopniu różnica ta wynika z uwarunkowań genetycznych. Przykładowo, wskaźnik wzrostu danego człowieka często szacuje się na 0,8, co znaczy, że 80 proc. różnic we wzroście członków danej społeczności wynika z różnic w ich genotypach.”
„Po zapoznaniu się z danymi uzyskanymi w badaniach bliźniąt zespół Boucharda uznał, że u osób wychowanych w tym samym kręgu kulturowym, z takimi samymi możliwościami rozwoju, różnice w inteligencji wynikały w większym stopniu z różnic dziedzicznych niż wykształcenia czy wychowania. Wykorzystując dane otrzymane w czterech różnych badaniach, uzyskano wskaźnik odziedziczalności na poziomie 0,75 dla inteligencji, co sugeruje przeważający wpływ dziedziczności. Wnioski te stoją w sprzeczności z dotychczasowymi poglądami prezentowanymi przez behawiorystów, którzy utrzymują, że nasze mózgi były czystymi kartami czekającymi na zapisanie przez doświadczenie. Z kolei sugestia, że inteligencja jest dziedziczona, przyczyniła się do powstania skompromitowanej teorii eugeniki, która pojawiła się w Anglii i USA na początku XX w. Promowała ona poprawę jakości genetycznej ludzkości za sprawą selektywnego rozmnażania”
„Badacze próbowali odpowiedzieć na pytanie, w jakim stopniu rodzice wpływają na inteligencję dzieci. Porównanie bliźniąt jednojajowych dorastających w różnych rodzinach z bliźniętami wychowanymi przez tych samych rodziców wykazało, że wyniki IQ każdej z par były zbliżone. Wyglądało na to, że nie jest ważne, w jakiej rodzinie wychowuje się rodzeństwo. – Nie znaczy to jednak – jak wyjaśnia Bouchard – że rodzice nie mają żadnego wpływu na swoje dzieci. – Bez kochających i wspierających rodziców dziecko nie wykorzysta w pełni swojego potencjału. Ale gdy doszło do wyjaśnienia, dlaczego dana grupa dzieci miała różne wyniki IQ, okazało się, że za 75 proc. różnic odpowiadały geny.”
https://www.national-geographic.pl/arty ... liznietach
- Trochę ciężki ten temat jak na mangę. To przecież ma być rozrywka.
- Co zrobisz. Według mnie autor potrafi wrzucać tu bardzo ciekawe kwestie. Dajmy na to sprawa wyników w nauce rozbrykanych panienek. Pokrywa to się znacząco z doświadczeniem jakie zdobyła na tym polu pedagogika podkreślająca jak ważną rzeczą jest stworzenie wspierającego dzieci środowiska. I z tym, że najlepszym takim środowiskiem dla dzieci jest rodzina – czyli akurat to czego brakuje naszym pięcioraczkom. Wg. mnie właśnie ten aspekt podkreśla autor opisując proces progresu dziewczyn po stworzeniu im środowiska wspierającego przez Uesugiego.
- No to gość faktycznie ciężko tu pojechał.
- Oj. Mógł stanowczo ciężej. Niektóre przykłady tego jak bardzo geny nas determinują są naprawdę wstrząsające. I bardzo niepoprawne politycznie. Nie da się powiedzieć, że "nasze mózgi są czystymi kartami czekającymi na zapisanie przez doświadczenie". O pełnej plastyczności człowieka w innych sprawach też nie ma mowy. Ale o tym może kiedyś. I chyba tylko i wyłącznie na ewentualne wyraźnie wyrażone życzenie publiki.
- Faktycznie, czas kanikuły. Co tu ludzi będziesz męczył i stresował. Nie mogłeś tak krócej?
- Eeee, nie mogłem. Nie da się.
I kto się na to złapie, żeby tak kobiety zabiegały o faceta! Syknęły przy tym cokolwiek jadowicie. 
Może jednak i autor miał rację. To ustawienie promocji serii na obozach konkurujących fanów mogło dać efekt ale dosyć krótkotrwały. Chyba trochę szkoda 
A, tak spaliły się ze wstydu. 
A że ich sytuacja jest taka a nie inna. Kończy się to w jednym przypadku zupełnie inną już relacją. 
Czy tylko ja to czytam? 
