W rytmie wieczoru i poranka

[Yuriko]

Asaichi to facet zupełnie pozbawiony niezwykłych umiejętności. Nie umie grać na żadnym instrumencie, aranżować potrafi co najwyżej kolejne puszki z piwem, a jego zdolności wokalne są w najlepszym razie poprawne. Nie przeszkodziło mu to jednak w zostaniu liderem zespołu, który założył, żeby rwać gorące laski i chlać w opór. Jego zupełnym przeciwieństwem jest Yoru - basista, który niedawno dołączył do zespołu. Asaichi nienawidzi w nim wszystkiego - talentu muzycznego, wysokiego wzrostu, fryzury, a przede wszystkim spokojnego charakteru i zdystansowania. Co zresztą otwarcie daje mu odczuć. Mimo szorstkiego traktowania, Yoru zdaje się być zafascynowany Asaichim. Pewnego wieczoru za sprawą równie niedorzecznej co komicznej pomyłki ich relacje ulegają diametralnej zmianie. Ale... czy aby na pewno na lepsze?

[Meliona]

Ale fajny tytuł! I kalendarzyk, uwielbiam kalendarzyki

[miaka88]

Czekam na tą mangę, dobrze, że już akcept mają. Jedno z moich ulubionych tytułów yaoi.

[SallyCzarownica]

Myślałam, że się nie doczekam. ❤ Cudowne. ❤ I świetne tłumaczenie tytułu. ❤

[Koichi]

Hell No!
Tłumaczenie opisu wzięte od grupy Dracaena, szkoda że tytułu już nie, bo tamto podobało mi się bardziej. I jeszcze te różowe litery. Tak jak ten cukierkowy kolor nie przeszkadza mi np przy Neon Sign Amber, bo ładnie komponuje się zarówno z tytułem, jak i okładką, tak tutaj to po prostu jakaś pomyłka. W tej mandze nie ma nic cukierkowego, nawet siostra gangstera ma paskudny charakter. No, ale mniejsza o to, kilka lat czekałem na ten tytuł, więc nie będę się rozkręcał z narzekaniem. Oby tylko w środku tomiku nie było żadnych niemiłych niespodzianek

[Ame]

szkoda że tytułu już nie, bo tamto podobało mi się bardziej

A jakie było?

[Koichi]

szkoda że tytułu już nie, bo tamto podobało mi się bardziej

A jakie było?

Oj, pokręciłem. Tytuł był oryginalny (Yoru to Asa no Uta), ale oni (postacie w mandze) napisali później razem piosenkę, która też miała taki sam tytuł i przetłumaczono ją Pieśń poranka i nocy.

[Meliona]

Ale różowy nie równa się cukierkowy Niektórzy mają uczulenie na ten kolor, nie wiem dlaczego, ja go lubię xD To kolor języków, stąd go wzięli. Dla mnie pasuje.

[Yuriko]

Z początku tak dziwnie mi się patrzyło na ten różowy kolor, ale koniec końców nie jest tragicznie. Co do tytułu, to moim zdaniem dobrze to przetłumaczyli.
Liczę, że to im się dobrze sprzeda. Czekam na sequel

[SallyCzarownica]

Tłumaczenie opisu wzięte od grupy Dracaena

XDDDDDDDDD

[Koichi]

Tłumaczenie opisu wzięte od grupy Dracaena

XDDDDDDDDD

Tak? Nie?
Teraz nie wiem, mogłem się pomylić, ale wydawało mi się, że właśnie u nich czytałem wcześniej ten opis?

[SallyCzarownica]

Tłumaczenie opisu wzięte od grupy Dracaena

XDDDDDDDDD

Tak? Nie?
Teraz nie wiem, mogłem się pomylić, ale wydawało mi się, że właśnie u nich czytałem wcześniej ten opis?

Opis jest trochę podobny. W końcu to ta sama manga.

[Yuriko]

Teraz nie wiem, mogłem się pomylić, ale wydawało mi się, że właśnie u nich czytałem wcześniej ten opis?

A tobie chodzi o ten opis jak się najedzie na miniaturkę na Dracaena? Jeżeli tak, to ja nie wiem gdzie podobieństwo, jak tam opis jest w chyba 3-4 zdaniach.

[Meliona]

Dostał ktoś prenumeratę? Bo ja już czekam ósmy dzień i się dziwię, że jeszcze nie ma. Ostatnia manga (tylko, że z Dango) przyszła w drugi dzień roboczy. Nowy rok, nowa Poczta Polska?

[Yuriko]

Ja dostałam swój egzemplarz w zeszłym tygodniu. Jakoś 2-3 dni po wysłaniu. Napisz może do yatty w tej sprawie, chociaż pewnie napiszą, że trzeba czekać 2 tygodnie i później zgłaszać.

[Meliona]

Prenumerata była w skrzynce pocztowej... mojego brata, który mieszka niedaleko mnie. A że on wyjechał z rodziną na tydzień, to jej nie dostałam zbyt szybko Świetny listonosz.
Wydanie jest trochę gorsze od Color recipe od Kotori. Słabsze tłumaczenie (czyta się płynnie, ale tyłka nie urywa, sporo przekleństw) i cenzura (pewnie dlatego, że manga z innego japońskiego wydawnictwa). Sama manga podobała mi się znacznie bardziej, niż zakładałam, że będzie Jednak Harada słabych rzeczy nie tworzy. Cieszy mnie, że ktoś się w końcu za jej prace zabrał.

[ninna]

Kurde, wszędzie czytam same pozytywne opinie o tej mandze a tymczasem dla mnie to było takie... Nie chcę używać zbyt mocnych słów żeby nikogo nie urazić. Może więc napiszę inaczej: podczas lektury miałam mocne skojarzenia z "Platinum Pastą" - chyba jedyną rzeczą, którą tu tak zjechałam . Aczkolwiek "W Rytmie" jest mimo wszystko lepsze.
Założenia fabuły... no nie podobały mi się, dla mnie to było naciągane (chłopaki z zespołu dobrze mu powiedzieli, że jak mógł się nie zorientować? ). No i ten "gej nie gej". Już wiem z forum, że taka sytuacja jest możliwa, jednak w tej mandze mnie to nie przekonało (znowu).
Nikogo nie polubiłam. Może poza postaciami pobocznymi - gitarzystą i perkusistą, za normalność. Shiori i jej koleżanki to plastiki o wątpliwej moralności (żeby nie powiedzieć mocniej), brat yakuza bardziej kojarzy mi się z gimnazjalistą niż groźnym gangsterem. Główna para to jest strasznie dziecinna, nawet ciężko mi powiedzieć, że są siebie warci bo nie są. Nie czuję między nimi chemii, na dodatek cała ta dramatyczna, psychologiczna "gra" między nimi sprawiała, że tylko przewracałam oczami.
Kreska też niezbyt mi się podoba. Nie jest brzydka ale coś mi w niej nie pasuje.

Plusem jest dla mnie tłumaczenie. Dialogi brzmią swobodnie, a przekleństwa (których jest sporo) akurat tutaj pasują. W końcu mamy do czynienia ze środowiskiem rockowo-gangsterskim. Humor też spoko, reakcja chłopaków na "wypadek" Asaichiego naprawdę mnie rozbawiła .

Mangę na półce sobie zostawię. Nie mam pojęcia dlaczego .

[Meliona]

Mangi Harady albo się kocha, albo się nienawidzi. Raczej półśrodka nie ma.

[Koichi]

Ninna ale w tej mandze o to chodzi, że Asaichi jest kompletnym idiotą o ilorazie inteligencji pantofelka
Zresztą, czy ktoś widział inteligentnych rockowych muzyków? Nie licząc wyjątków, w branży muzycznej naprawdę ludzie nie są zbyt ogarnięci, więc nie ma tutaj jakiegoś dużego braku realizmu. Powiedziałbym nawet, że w życiu większe absurdy się zdarzają, niż prezentuje ta manga, no ale to chyba trzeba samemu widzieć, żeby uwierzyć. Mnie osobiście "W rytmie wieczoru i poranka" bawi i podejrzewam, że właśnie dlatego iż nabrałem dystansu przez to co widziałem w życiu, a już nieodzobaczę. I zgodzę się z Meliona - mangi Harady albo się kocha, albo nienawidzi.

[ninna]

Zresztą, czy ktoś widział inteligentnych rockowych muzyków?

Ja po koncertach staram się rozmawiać z muzykami. Na idiotów jeszcze nie trafiłam, a chodzę od kilkunastu lat na różne zespoły. Zawsze to byli sensowni ludzie, z którymi można było pogadać bez poczucia żenady