Zapach miłości #9

[Yuriko]

Premiera 15 listopada.

[Jiri50]

Mała dziewczynka z wielkim mozołem zdemontowała broniący ją mur. Teraz na jego gruzach wznosi ten swój wymarzony dom. W myślach pojawiają się kolejne coraz bardziej śmiałe wizje spraw o których do tej pory nawet nie marzyła „że będą one jej udziałem”. Przepełniona radosną nadzieją przemyka od jednego do drugiego coraz to bardziej radosnego wariantu swojej przyszłości.

I nagle w jedno mgnienie oka wszystko się zapada, a ten wymarzony dom z powrotem zmieni się w separujący ją od otoczenia mur. Nie będzie to „piękna katastrofa” pewnego greka, nikt tu nie zatańczy. To osunie się płynnie, bezszelestnie i w sposób nieomal niezauważalny dla otoczenia.

Wszyscy odnotują , że ten mur pojawił się ponownie. Jeszcze bardziej ponury w zestawieniu z tą radosną wersją Asako. Tyle trudu i wszystko na nic. Tylko teraz ten mur raczej dzieli niż chroni. Na zewnątrz pozostało sporo zranionych jego nagłym pojawieniem się osób. Zwłaszcza Natori ma powody aby ze ściśniętym sercem spoglądać na mroczną czeluść szyderczo szepczącą „w depresyjnej pustce nie ma życia”. Ta pustka dotyka nie tylko tych ludzi którzy w nią wpadają. Dotyka wszystkich którzy są z nimi związani. Naprawdę smutna sprawa.

► Pokaż Spoiler

Przy bardzo kiepskiej kondycji psychicznej nie zalecam czytania. Można się sypnąć emocjonalnie i trzeba będzie składać się na nowo. Ale czasem chyba warto zafundować sobie taki oczyszczający proces. Jeśli czujemy się na siłach. Czy jest to „wielki dramat z błahego powodu”? O moich podejrzeniach może następnym razem.

Swoją drogą jakoś uwiera mnie to pozostawienie oprawcy bez kary. Eeech złapać za tego zerwikaptura, zdjąć parę łbów, wybebeszyć knechtów . . . . czegoś mi tu brak . Oj, dokonać chociaż zdemaskowania drania jak z to było z markizą z „Niebezpiecznych Związków”. Ten brak kary jest jakoś tak nie na miejscu . . .